Bu minik ahşap tabureyi zamanında büyük dedem elleriyle yapmış. Boyanmış, boyası sökülmüş, sonra defalarca tekrar üzerine yağlı boya atılmış ve bugünlere gelmiş. Aslında bunun bir tane de eşi var. Çocukken ikisi de odamızda dururdu. Minik iskemle, sandalye türü şeyleri çocuklar kullanır mantığıyla bizim odaya postalanmış, biz de efsane evciliklerimizin demirbaşı haline getirmiştik zavallıyı. Oyuncak bebeklerimize beşik mi olmadı, üstünde Alicevari tea time kurguları mı yapmadık, daha neler neler... Sonra nasıl olduysa bir gün aklıma düştü, hala duruyorsa ben onu İstanbul'daki eve istiyorum dedim.
Geçen Eylül'de envy green adını taktığım pastel bir yeşil ton tutturmuştum, kenarda cam bir kavanozda duruyordu. Hadi sen pastel yeşil ol bundan böyle dedim. Boyayıp, mumlayıp zımparaladım. Taburenin bana geldiği halinin fotoğrafı yok çünkü yine bir anda hızlıca boyayıverdim. Aklıma düşeni bekletirsem belki bir daha uzun süre vakit bulamam, heves de kaçar gider diye korktum. Alttan çıkan renk bana geldiği hali olan kızıl kahve yağlı boya renk. Henüz verniği de atılmadı. Patricia beni instagramdaki #pastellove oyununa çağırınca paylaştım, sonra dur ben bunu bloğa da bir koyayım dedim.
Hatırası büyük bu mini tabure şimdi, bazen fotoğraf çekerken bazı objelerin yükseltisi, bazen balkondaki küçük saksılara zemin, bazen de kitaplıktaki yüksek raflara erişmek için destek oluyor. O yıllardır böyle çok yönlü kullanılmaya alışkın, çünkü emektar olmak tam da böyle bir şey...
This mini footstool had beeen made from my great grandpa. It is almost in all my childhood memories. We, three sisters, have used it in our playing houses. I took it from my family home in September as a sweet heirloom. I painted it with a soft pastel green and distressed. Now, I use it multi way. Sometimes as a stair to reach high bookshelves, sometimes as an elevation for flowerpots at the balcony,..
ne kadar değerli oluyor, aileden kalan herşey, ömrüne eşlik etsin...
YanıtlaSilAyşen, öyleler gerçekten. Ömür dediğimiz de böyle değerlerin birikmesinden oluşan bir şey işte...
SilSevgili Monica, tam senlik! Genel ambiyansında ne kadar içinde bir parça olmuş. Anılarıyla saklı gelmiş, iyide olmuş. Fırsat buldukça gel sen yine. :))
YanıtlaSilEvet ruhuma, evime her şeyime uydu bu taburecik :) Gelicem ara ara takipte kal :)
SilÇok hoş gerçekten... :) Ben de beklerim... :)
YanıtlaSilTeşekkürler! Uğrarım tabi :)
Siltamda aradığım tarz bir tabure bu Monica! hatta öyleki yapmayı bile düşündüm hala da düşünüyorum:)
YanıtlaSilnasıl güzel bir parça olmuş, anılarla dolu olması daha bir anlamlı kılmış bu minik tabureyi.. rengine de bayıldım..
güle güle kullan hep mutlu anılar biriktirmeye devam et..
Çok teşekkür ederim Sebuş. Ben de tıpkı bundaki gibi ayak kısmında şu küçük "v" kesintisi olan taburelere bayılıyorum. Yeni renginiyse ben de pek bir beğeniyorum :)
SilAnısı olan eşyaları çok severim. Çok da zarif. Dedeniz ne becerikli bir insanmış..
YanıtlaSilEski insanlardan işte... Marangozluk işleri, boyama, ne olursa yapanlardan yani :)
SilBen de anneannemin taburesini boyamıştım geçen mayıs. Benim için de anısı büyük, doğum sancılarım başlamıştı boyarken:)) Çok güzel olmuş, ellerine sağlık:)
YanıtlaSilBaharcım senin anın bütün anıları kırar geçer cinstenmiş. Bir şeyi yenilerken yepyeni bir canın doğuşu olmuş adeta :)
SilNe şirin ne tatlı bir tabure, sen de harika boyamışsın.
YanıtlaSilBizim de vardı bunun birazcık büyüğü küçükken. Ama şimdi nerelerde bilmem:(
Teşekkürler Aydacım. Evet kaybolup giden neler vardır eskilerden maalesef. Bazen olmadık bir zamanda akla düşer "sahi ne oldu acaba ona" deriz, ama kimse bilmez ne olduğunu niyeyse :)
Silböyle bir tabure annemlerde vardi, esyalarin arasinda bulursam alayim. aklima düşurdunuz ne iyi oldu. yeşil renk şahane, elinize saglik. mutlu gunlerde kullanin.
YanıtlaSilsevgiler
merhaba bloğunuzu keşfettim ve takibe aldım bende beklerim sevgiler
YanıtlaSilhttp://beautybeybi.blogspot.com.tr/